Ostatnia dwie dekady przyniosły ze sobą niezwykle szybki rozwój w zakresie urządzeń PLC (Programmable Logic Controllers, Programowalne Sterowniki Logiczne). Dużą rolę w powodzeniu tego systemu odegrało wprowadzenie w 1977 r. 8-bitowego mikroprocesora. Obecnie maszyny PLC właściwie zastąpiły już układy logicznego sterowania oparte na przekaźnikach. Kiedyś, aby dostosować maszynę do konkretnego zadania, należało spreparować najpierw należytą dokumentację elektr. oraz odpowiednie okablować szafy sterownicze. Dzisiaj, wystarczy skoordynować sterowniki wymieniając oprogramowanie, aby dopasować je do nowego celu. Jest to główny atut rozwiązania jakim są Programowalne Sterowniki Logiczne
90. lata to stosowanie komputerów stacjonarnych w celu programowania sterowników na szeroką skalę. W miarę upływu czasu pisanie programów czy ,,wklepywanie" poprawek stawało się coraz to łatwiejsze. Najpierw wszyscy producenci programowalnych sterowników wykorzystywali indywidualny język do zaprogramowania posiadający własną, osobliwą listę rozkazów. Później jednak, kiedy ich stosowanie stało się upowszechnione, zaistniała konieczność ujednolicenia sposobu programowania. Już w 93' MKE wydała odpowiednią normę, przedstawiającą zarys poszczególnych języków do programowania. Do tego kanonu dołączono jeszcze parę języków (tekstowe i graficzne). Są one jednak podobne do siebie dzięki bardzo zbliżonej do techniki przekaźnikowej metodzie przedstawiania wyrażeń i operacji logicznych.
